«دعای ندبه، سرگذشت نامه ی انسان در گذر زمان است.

دعای ندبه، سوگنامه ی ناسپاسی انسان در برابر نعمت والای نبوت و ولایت است.

دعای ندبه، دردنامه نیکان و پاکان در برخورد با ظلمت پرستان نور ستیز است.

دعای ندبه، درس نامه انتظار منتظران امام موعود است.

دعای ندبه، دردنامه هجران آن امام حاضر درون و غایب از دیده است.

«دعا » در فرهنگ بلندپایه شیعی، آمیزه ای از حکمت استوار الاهی، عاطفه عمیق انسانی، عبودیت مخلصانه راستین، ژرف نگری در درون، آیین زندگی در دنیا و نگاهی درست به روز بازپسین است.

عناصر این درون مایه، چنان با تار و پود ولایت اهل بیت علیهم السلام، به هم می آمیزد که تفکیک آن ها از هم، به راستی کاری دشوار، بلکه محال است.

دعای ندبه نیز، همین ویژگی کلی دعاهای شیعی را، در حدی بالا واجد است. به ویژه در آن که در یک نگاه کلی زمزمه ی انتظار آن امام همام است که خدای عزیز حکیم، گشایش امور تمام نیکان و پاکان و انبیا و اولیا و اوصیا را به دست گره گشای او سپرده است. از این رو باید همواره آن را بخوانیم. در آن ژرف بنگریم، در حرف حرف آن، کتاب های گشوده ی ایمان را ببینیم، و قبل از این همه، با مضامین آن آشنا شویم.

درس هایی از دعای ندبه، گامی است کوچک در این راه بزرگ. امید است خواندن آن، درهای معرفت بر روی ما بگشاید، و اهل ایمان را بصیرت افزاید. در این راه، از خدا توفیق می طلیبیم. و الحمد لله رب العالمین.»