نویسنده : عبدالحسین قخاری

مترجم :

ناشر : گوی

قیمت : 70000 ریال

نوع : مذهبی

موضوع : نیمه شعبان

سطح : عمومی

تعداد صفحات : 84

سال انتشار : 1403

توصیف و معرفی کتاب در بخش اول کتاب عهد با امام اینگونه آمده که با مقداری تخلیص تقدیم میگردد: از نکات بسیار زیبا و حماسی در بحث مهدویت شیعی و انتظار مولای زمان، حضرت صاحب‌الزمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه)، موضوع «عهد و پیمان با امام» است. این معنا وقتی جدی‌تر می‌شود که دعایی هم به عنوان دعای عهد از سوی پیشوایان، صادر شده است که مؤمنان، هر صبح و شام با خواندن آن، پیمان و عهد خود را با امام، تازه می‌کنند. ممکن است پرسیده شود عهد و پیمان با امامی که به ظاهر، غائب است، چطور می‌توان بحث نمود؟ پاسخ آن است که در نگاه شیعه، امام، امام است چه حاضر باشد یا غائب، زنده باشد یا درگذشته باشد. این همه زائر حسینی در عاشورا و اربعین، سواره یا پیاده، کیلومترها، طی مسیر می‌کنند که چون به آستان و حرم حسینی (علیه‌السلام) برسند، بگویند: «لبیک یا حسین». یعنی ندای «هل من ناصر ینصرنی» را بعد از چهارده قرن، اجابت کنند و این عهد و پیمان را با این زبان محکم و تجدید می‌نمایند. همین‌گونه است با فرزند او که زنده اما غائب است، هر روز عهد و پیمان تازه می‌کنند که از نصرت او کوتاهی نکنند و چه امروز و چه فردای ظهور، اجابت فرمان او کنند و آماده نصرت و یاری او باشند. پرسش بعدی این است که این پیمان و عهد، چه مسئولیت‌ها و وظایفی را بر دوش معاهدان و پیمان‌بستگان می‌گذارد؟ ماهیت عهد، چندگونه است، آیا عهد با امام، عهدی مثل عهد با خدا، ذاتی و فطری است یا عهد دنیوی است و الزاماتی دارد که باید رعایت شود؟ دیگر آن که آیا خود امام زمان از چنین عهدی سخن گفته‌اند یا خیر؟ اگر سخن گفته‌اند، انتظارشان از عهد‌گزاران چیست؟ هدف نویسنده از این کتاب کوچک، توجه دادن امثال خود به این حقیقت است که امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) با مطرح ساختن موضوع عهد در نامه به مرحوم شیخ مفید، به کدام موضوع اساسی اشاره فرموده‌اند و انتظار دارند شیعیان بر اساس آن عهد فطری و ذاتی و عهد اکتسابی و عملی، چگونه شیعه‌ای باشند که اگر آن گونه باشند، پاداش دیدار امام را دریافت می‌نمایند و غیبت زودتر به پایان خویش نزدیک خواهد شد. امید است این مطالب مورد قبول آن حضرت و شیعیان ایشان قرار گیرد.

دعای حماسی عهد از امام صادق‌ (علیه‌السلام) روایت شده است و سید بن طاووس در مصباح الزائر، این دعا را نقل کرده‌اند. نقل این دعا توسط عالمان بزرگی همچون سید بن طاووس، کفعمی و علامه مجلسی نشان از اعتماد آنان به دعای عهد دارد؛ و محتوای این دعا در ادعیه دیگر مورد تأیید قرار گرفته است. جوهره و درون‌مایه این پیمان صبحگاهی، تجدید عهد، تجدید بیعت و تجدید پیمان با مولای زمان حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) است با این عبارت: «اللّهمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هَذَا وَمَا عِشْتُ مِنْ أَيَّامِي عَهْداً وَعَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لَا أَحْوِلُ عَنْهَا وَلَا أَزُولُ أَبَداً». یعنی «خدایا در صبح این روز و تا روزهای دیگر از زندگی، تجدید می‌کنم برای آن حضرت عهد و پیمان و بیعت خود را که بر گردنم باشد و از آن، روی برنگردانم و هیچ‌گاه دست برندارم» و بعد بلافاصله می‌گوید: «اللّهمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ وَأَعْوَانِهِ، وَالذَّابِّينَ عَنْهُ، وَالْمُسَارِعِينَ إِلَيْهِ فِي قَضَاءِ حَوَائِجِهِ، وَالْمُقْتَدِينَ بِهِ، وَالْمُحَامِينَ عَنْهُ، وَالْمُدَافِعِينَ عَنْهُ، وَالْمُطِيعِينَ لَهُ، وَالْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ». واضح است که این دعا از طرف خواننده و نیز از سوی تمامی مردان و زنان مؤمن در شرق و غرب جهان و خشکی و دریا، و از پدر و مادر و فرزند، به پیشگاه امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) عرضه می‌شود. سپس عهد و پیمان با آن حضرت را تجدید می‌کند و پایداری و بیعت با آن حضرت را اظهار می‌دارد. آن‌گاه از خداوند درخواست می‌کند که اگر مرگ من فرا برسد در حالی که امام زمان ظهور نکرده باشد، پس از ظهور او، مرا از قبرم برآور، و به یاری آن حضرت سعادتمند کن؛ و بعد درخواست دیدار امام را با عبارات ظریف و مشتاقانه بیان می‌کند و دعا برای تعجیل ظهور و فتح و برپایی حکومت حقّه و سامان یافتن جهان و زنده شدن حقایق دین و اهل ایمان، پایان بخش این دعا است. منتظران با این عهد صبحگاهی به خود یادآوری می‌کنند که ما صاحب‌ داریم و تحت لوای او هستیم، یادمان باشد که موالیانمان از ما چه می‌خواهند و برای این عهد و بیعت باید چه آمادگی‌هایی داشته باشیم. منتظر با این عهد می‌گوید: من پیشوا دارم، قانون زندگی من بر اساس نظر مولای زمان حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) است، نظرم تابع نظر اوست. پس هر روز به امام زنده و حاضر قول می‌دهم و از خود وجود مقدسش یاری می‌طلبم که دستم را بگیرد و قدرت ترک گناه و انجام خیر را به من بدهد و نام مرا در فهرست یاران بزرگ ظهور ثبت نماید. او به خود یادآوری می‌کند: رسم عاشق نیست با یک دل، دو دل داشتن! آری این حماسه بامدادی که هر روز تکرار می‌شود، از او یک «یاور» می‌سازد چنانکه گفته شده هرکه هر روز بر این دعا مداومت کند، از یاران او محسوب شود. او در پایان دعا نیز موظف است به نشانه بیعت، «سه بار» بر ران راست خود زند و در هر مرتبه بگوید: «العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان».

برای ثبت نظرات خود در مورد این کتاب ابتدا باید از لینک ورود به سایت وارد شوید.

جدیدترین نظرات در مورد این کتاب

امتیاز شما به این کتاب:(توضیحات بیشتر...)

برای ثبت ارزیابی خود در مورد این کتاب ابتدا باید از لینک ورود به سایت وارد شوید.