بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدالله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه
امیرالمومنین و الائمه المعصومین علیهم السلام

... اما شما آمدید، آرام و مطمئن ایمان در نگاهتان
موج می زد و با خود آوردید، تمامی خورشیدهای
هدایت را، قلب زمان از استواری گام های علی
به تپش افتاد و گل های یاس به تماشای فاطمه
عطر افشان شدند. دست دردانه اهل آسمان
حسن را در دستان مهربانتان داشتید و جگر
گوشه تان را عاشقانه به سینه چسبانده
بودید. زمین بر آسمان فخر می فروخت که
بر پشت او پا می نهید و آسمان از دیدن
آن همه شکوه و وقار به وجد آمده بود

چگونه می توان سخاوت خورشید، شرافت ماه و صداقت آب، کرامت درخت و نجات گل را نادیده گرفت؟ نسیم رحمت الهی بر طوفان غضب پیشی گرفت و ابرهای ظلمت و تاریکی را سرافکنده و خجل به گوشه ای فرستاد تا خورشید حقانیت شما اهل کسا، در بلندای تاریخ بر همگان نور افشانی کند. (بخشی از داستان مباهله)