در هر مجلس نویسنده محترم سعی نموده است از آیات قرآنی در شان آن حضرت بهره ببرد و در تبیین هر یک از آنها به روایات معتبر و منقول –و بیشتر مشترک- در کتب روایی شیعیان و اهل تسنن استفاده کند و گاها در بیان مقامات آن حضرت به بخش هایی از زیارت نامه های آن بانوی آسمانی اشاره و استناد جسته اند.

در این ده گفتار به مباحثی چون مقام وجودی و روحی آن حضرت، مقام آن حضرت در برابر سایر زنان بهشتی، پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، امیرالمومنین و اولاد طاهرینشان علیهم السلام، ملائکه مقرب الهی پرداخته شده که در انتهای هر مجلس با ذکر مصیبت آن حضرت در کنار عظمت مقام ایشان در بارگاه الهی، ظلم ددمنشانه و غیر قابل وصف دشمنان در حق ایشان را جلوه گر نموده اند.

دو گفتار از این ده مجلس نیز بطور کامل و مستدل به جایگاه و ملعون بودن ستمگران در حق ایشان به صریح آیات قرآن و احادیث معتبر در منابع متقن اهل تسنن اختصاص یافته است.

مگر و مگر به جهت محبت این پنج تنی که زیر عبا جمع اند."

این بلند منزلتی است که خداوند در شان اینان فرموده و حتی جبرئیل را به شگفتی واداشته و به وادی حیرتش می کشاند، پس از خدای رحمان می پرسد:

"اینان که اینگونه بزرگشان می داری کیستند؟!"

و خداوند در جواب –جوابی که تا هستی، هستی است حیرت آور است –فاطمه سلام الله علیها را محور و قطب قرار می دهد و می فرماید:

"هم اهل بیت النبوه و معدن الرساله، هم فاطمه و ابوها و بعلها و بنوها"

در جائی که خداوند می خواهد اهل بیت نبوت و معدن و ریشه رسالت را معرفی کند و این چهره های تابناک را به حاملان عرشش باز شناساند، این بانو را محور قرار می دهد.

دگر ای دلسوختگان فاطمه علیها السلام شما خود بسنجید که ساکنان فرش آیا وظیفه ای دارند جز اینکه پروانه وار به گرد این محور و شمع هستی بگردند و بسوزند؟!!!